Kitap hakkında: 2001 / Deutsche Welle radyosunda Victor Kirchmeier ile yapılan bir konuşmadan: Christian Kracht'ın romanı Faserland - 90'ların en önemli Alman romanı - çoktan kanonik hale geldi . 50'li yıllarda Alman neo-Marksist filozof Theodor Adorno şöyle demişti: "Auschwitz'den sonra şiir yazamazsınız." Ve sonra kendi dönemleri ve hayatları hakkında yazmaya başlayan bir nesil geldi. 1995 yılında Christian Kracht'ın "Anavatan" romanının ortaya çıkmasıyla birlikte zaman farklı işliyor. Bu kitap olmasaydı, bu yeni iklim olmasaydı, yeni bir Alman edebiyatının ortaya çıkması imkânsız olurdu. Christian Kracht, genç Alman yazarlardan oluşan “pop kültür beşlisi”nin ikinci üyesi. "Gerçek" bir yazarda kontrendike olan tüm niteliklere sahip: kibirli, dikkat çekici derecede iyi giyimli, gök renginde bir Porsche kullanıyor. Neden hiç röportaj vermediği sorulduğunda ise şu cevabı veriyor: "Çok zenginim." Anavatan Kracht'ın ilk romanıdır. Romanın ana karakteri Almanya'yı dolaşıyor ya da kendisinin de söylediği gibi "çirkin ve aptal insanların yaşadığı bu çirkin ülkeye veda ediyor." Romanın bölümleri bir dizi birinci sınıf araba ve kokain, seks ve alkol içeren bitmek bilmeyen partilerden oluşuyor. Edebiyat eleştirmenleri romanı bariz bir provokasyon olarak algıladılar. Martin Hielscher farklı düşünüyor: Provokatörün hareketi, bildiği veya bildiğini düşündüğü şeye, neyin doğru olduğuna, nereye gidileceğine dayanır. “Düşman imajı” var. Şampanya içip Porsche kullanan Kracht aslında şüphelerle doludur. Bütün bedeni bu anlamsız varoluşa isyan ediyor. 28 yaşında, genellikle 40 ila 50 yaş arası erkekleri etkileyen varoluşsal bir kriz yaşıyor. Ve sürekli kusmak sabotajdan başka bir şey değildir. Romanın sonunda kahraman intihar etmeyi düşünür ancak bu dünyayı ciddiye almadığı için bu planından vazgeçer. Geçtiğimiz yıl 16 genç Alman yazarın Christian Kracht tarafından derlenen Mezopotamya adlı antolojisi Almanya'da yayımlandı. Yazıtında şöyle yazıyor: "İroninin sonu." “Popüler kültür beşlisinin” üyeleri ciddi anlamda can sıkıntısından ve ilgisizlikten kurtulmanın yollarını arıyor. Ne pahasına olursa olsun: "her şeye yeniden başlamak için bu refahı yok etmeye" kadar. "Cehenneme gitmeyeceğiz. Uzun süredir orada yaşıyoruz” diyor Christian Kracht. Savaşların ve felaketlerin, TV'yi başka bir programa geçiren izleyiciyi sıkmayacak kadar gösterildiği medya dünyasının cehennemi burası..